Za nami ostatnie w tym sezonie spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki.
Ewie podobała się książka „Nasze zaginione serca” Celeste Ng. Społeczeństwo jakie poznajemy w książce z łatwością możemy odnieść do ludzi żyjących współcześnie. Władza chce zniewolić ludzi, niewygodnym obywatelom odbiera dzieci, książki to dla władzy zagrożenie, więc nakazuje przerabiać je na papier toaletowy, dookoła szerzy się rasizm i ksenofobia. Poznajemy chłopca imieniem Bird, który został odebrany matce i postanawia wyruszyć w drogę, by ją odnaleźć. Powieść opisuje relacje matki i syna ich determinację, a także pokazuje ogromną siłę macierzyńskiej miłości. Trzeba przeczytać.
Ania zachęcała nas do lektury książki „Ucieczka na szczyt” Bernadette McDonald. Autorka obrazuje złotą erę polskiego himalaizmu, na pierwszy plan wysuwają się: Wanda Rutkiewicz, Jerzy Kukuczka, Wojciech Kurtyka. Autorka wspomina również innych alpinistów zarówno polskich jak i międzynarodowych, opisuje ich emocje, obawy, rodziny i relacje z nimi. Zasadniczą kwestią jest jednak pasja do gór, siła tkwiąca w masywach, która pozwala odmrażać twarze, stopy, dłonie, ale i nieustępliwie brnąć do przodu. A jeśli poddać się dziś, to jutro walczyć znów. Zakończenie jest smutne, ponieważ każdy z tych wybitnych himalaistów umarł ścigając się ze swoją pasją. Książka warta uwagi.
Tereska zaprezentowała książkę Sławomira Gortycha „Schronisko, które przestało istnieć”. Fabuła książki rozgrywa się w Karkonoszach. Do opuszczonego schroniska, należącego do zmarłego wuja, przyjeżdża Artur Rajczakowski. Mężczyzna chce odpocząć i przemyśleć kilka spraw, okazuje się, że wujek nie wiódł tak sielskiego życia jak się wszystkim wydawało. Tutaj rozpoczyna się akcja, nasz bohater wciela się w detektywa, chce odgadnąć zagadki, które skrywa schronisko i okolica. Autor przeplata wątki z przeszłości z legendami i wierzeniami tworząc mroczny klimat przez co trzyma czytelnika w napięciu. Z książki dowiadujemy się również wiele o górach. Polecamy.
Tereska przeczytała „Duchy kurhanów” Magdaleny Wali. Książka opowiada o rodzinie Kalinowskich, matce, synu i dziewczynach – bliźniaczkach. Po śmierci ojca Krzysztof staje się głową rodziny i musi zadbać o rodzinny majątek. Postanowił, że jedną z sióstr wyda bogato za mąż, a drugą odda do klasztoru. Żadna z dziewczyn nie ma takich planów na życie więc postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce. Ta powieść wzrusza, intryguje i trzyma w napięciu, jest wyjątkowa i dostarcza wielu emocji i wrażeń. Książka napisana jest barwnym językiem. Gorąco polecamy.
Lucynka opowiedziała o książce Stephanie Land „Sprzątaczka. Jak przeżyć w Ameryce, będąc samotną matką pracującą za grosze”. Bohaterką książki, opartej na faktach, jest kobieta samotnie wychowująca dziecko i pracująca jako sprzątaczka. Zmuszona jest pracować ponad siły, by móc godnie żyć i zapewnić córce bezpieczeństwo i namiastkę domu. Autorka chciała zwrócić uwagę na ludzi, którzy żyją na granicy skrajnego ubóstwa, system ich nie zauważa i pozwala egzystować w uwłaczających warunkach. Warto przeczytać.
Jola zaproponowała książkę Idy Żmiejewskiej „Warszawianka”. Akcja powieści rozgrywa się w Warszawie podczas zaborów. W jednym z domów publicznych popełniono morderstwo, ofiarą jest szanowany adwokat, mąż i ojciec. Na rodzinę pada cień, a przyszłość dzieci jest zagrożona. Akurat w tym samym czasie w tymże przybytku przebywał młody rosyjski policjant, który zajmuje się dochodzeniem w tej sprawie. Leontyna, córka ofiary, zaczyna zakochiwać się w Moskalu, jak by nie było wrogu. Co z tego wyniknie? Zachęcamy do przeczytania książki.
Krysia postanowiła wrócić do klasyki i przeczyta „Jezioro Bodeńskie” Stanisława Dygata. Książka opowiada historię mężczyzny, który podczas drugiej wojny przebywa w obozie dla internowanych. Bohater poznaje tam wielu ludzi różnych narodowości i z każdą z nich zawiera znajomość na innych zasadach. Sam jest bierny wobec wojny, zależy mu jedynie na przetrwaniu. Dzieło to nadal jest aktualne pod wieloma względami. Proza wymagająca.
Tereska zrecenzowała książkę „Samotny jak Szwed? O ludziach Północy, którzy lubią być sami” Katarzyny Tubylewicz. Jest to zbiór esejów, reportaży i rozmów o samotności. Rozmówcy snują opowieść o tym czym jest samotność, jak nas zmienia i czy jest dobra, czy zła. Pani Katarzyna opowiada o szwedzkich rodzinach i singlach o ich indywidualności oraz o miejscach w których samotnicy mogą się odnaleźć np. na łonie przyrody. O Szwecji mówi się, że jest rajem dla samotników. Czy tak jest? Zachęcamy do czytania.
To było nasze ostatnie spotkanie w tym sezonie, kolejne rozpoczniemy we wrześniu. Spokojnych i udanych wakacji.
Moderatorka DKK
